สามร้อยสี่สิบเจ็ด

เมืองกำลังค่อยๆ ตื่นจากหลับใหล เสียงจอแจของรถราจากแดนไกลผสมผสานกับเสียงสกุณาขับขาน และแม่น้ำแซนก็ทอประกายระยิบระยับอยู่ใต้แสงตะวันอันอ่อนโยน ฉันลังเลอยู่หน้าประตูอพาร์ตเมนต์ ในอ้อมแขนมีเซซิเลียอยู่ กำปั้นน้อยๆ ของแกกำแน่นอยู่บนอกฉัน ลมหายใจแผ่วเบาและเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ฌอง-ลุคเป็นคนยืนกรานว่าเราควรออ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ